Lizbona, od początku swojego powstania w zamierzchłych czasach, przechodziła z rąk do rąk.
Do I wieku naszej ery, w miejscu, w którym dzisiaj znajduje się stare centrum miasta, istniała romańska osada – Olisipo. Z tamtych czasów nie zachowało się wiele, gdyż po Rzymianach Lizboną zarządzali Luzytanie, Maurowie i Portugalczycy aż w końcu wszystko zniszczyło trzęsienie ziemi z 1755 roku.
Podczas prac przy odbudowie Baixy w 1771 roku natknięto się na pozostałości, które mogły wskazywać na istnienie romańskich zabudowań. Udało je się odkopać i zbadać dopiero w 1859 roku. Kolejne prace archeologiczne były wykonane w roku 1909. Budowla pochodzi z czasów panowania cesarza Oktawiana Augusta (I w. p. n. e. – I w. n. e.). Nie udało się jednak jednoznacznie ustalić jej przeznaczenia. Jedni badacze twierdzą, że mogły to być łaźnie, inni że mogło to byś forum.
Najprawdopodobniej jednak, jest to tkz. cryptoportico – czyli podziemne arkady, które miały podtrzymywać budynki budowane na niestabilnym gruncie. Dodatkowo mogły służyć jako magazyny lub zbiorniki wody.
Dzisiaj budowla, zwana „Galerias Romanas”, jest permanentnie zalana wodą. Dłuższy brak wody mógłby naruszyć jej konstrukcję toteż woda wypompowywana jest tylko na jeden weekend w roku.
Przez te trzy dni budowla otwarta jest dla zwiedzających. Chętnych są tłumy. Choć wizyta trwa tylko kwadrans, trzeba na nią czekać nawet kilka godzin. Wejście znajduje się centralnie na środku jezdni między torami tramwajowymi na Rua da Conceição 77.
